1 stycznia 2023r. funkcjonującą od blisko 20 lat ustawę o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy zastąpić ma nowy akt prawny, zaproponowany przez Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej: ustawa o aktywności zawodowej. Jak czytamy w uzasadnieniu do projektu ustawy, koniecznym stało się uchwalenie nowych regulacji, uwzględniających obecną sytuację społeczno-gospodarczą i odpowiadających na nowe wyzwania rynku pracy.

Autorzy projektu przyznają, że dotychczasowy system funkcjonowania urzędów pracy i aktywizacji bezrobotnych nie odpowiada na aktualne potrzeby rynku pracy, a nowa ustawa ma rozwiązać kluczowe problemy z tym związane.

Jednym z nich jest realizacja przez urzędy pracy zadań niezwiązanych z aktywizacją zawodową. Urzędy pracy w znacznym stopniu zajmują się obsługą osób ubiegających się jedynie o uzyskanie ubezpieczenia zdrowotnego, a nie faktycznie poszukujących pracy. Większość zarejestrowanych w urzędach pracy bezrobotnych faktycznie nie jest zainteresowana podjęciem zatrudnienia, a rejestracja zapewnia im dostęp do bezpłatnego korzystania ze świadczeń medycznych, czasami również socjalnych. Projekt ustawy zakłada oddzielenie statusu bezrobotnego od ubezpieczenia zdrowotnego i wprowadzenie rozwiązania polegającego na dokonywaniu zgłoszenia do tego ubezpieczenia przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

Co jeszcze znajdziemy w projekcie nowej ustawy?

W ramach przygotowania urzędów pracy na nowe wyzwania związane z przeobrażeniem gospodarki wskutek m.in. pandemii, czy z uwagi na trudną sytuację demograficzną Polski, wprowadzono nową formę pomocy, która w założeniu ma umożliwić i upowszechnić pracę zdalną wykonywaną w małych i średnich miejscowościach zagrożonych marginalizacją. Jest to możliwość otrzymania przez przedsiębiorcę środków na utworzenie stanowiska pracy zdalnej.

Projekt ustawy przewiduje szereg innych regulacji, mających poradzić sobie z takimi problemami jak: niski wskaźnik utrzymania zatrudnionych bezrobotnych na rynku pracy, niedobór odpowiednich kandydatów do pracy (stanowiący kluczową barierę w rozwoju firm), brak aktywności osób młodych będących poza rynkiem pracy i systemem kształcenia, a także zmniejszyć obciążenie bezrobotnych i pracodawców m.in. poprzez cyfryzację procesów obsługi oraz odbiurokratyzowanie czynności wykonywanych przez urzędy pracy. Trudno jednak oprzeć się wrażeniu, że są to zmiany głównie kosmetyczne.

Źródło: www.legislacja.rcl.gov.pl